lunes, 26 de enero de 2009

Año de mieles

Quizás suene a tópico pero lo cierto es que tengo la seguridad de que este año será para mí absolutamente inolvidable. En primer lugar he visto cumplido dos sueños, que en realidad eran dos caras de uno solo: ser profesor de griego y además poder serlo en Galicia (cosa que hace unos años parecía una auténtica utopía). ¡Todavía no acabo de creerme que me paguen por hacer lo que más me gusta: hablar de la cultura griega! Por todo ello me considero un auténtico privilegiado: no hacerlo, en estos tiempos difíciles que corren, sería un poco demencial.
Y además, como guinda del pastel, el curso de Chiron me ha permitido conocer muchos compañeros y perderle un poco el miedo a este mundo "digital" que, lo reconozco, me aterraba. Tanto es así que he de confesar que llegué a considerar la posibilidad de no hacerlo, incluso después de matricularme. ¡Cuánto me alegro de haber cambiado de opinión!
Poder ver vuestra ilusión, vuestro trabajo, vuestra dedicación al griego y al latín me ha contagiado de nuevas ilusiones y mis ganas de hacer cosas, que no eran pocas, se han redoblado. En este mundo nuestro de departamentos unipersonales viene bien saber que este camino lo recorremos muchos y con compañeros de viaje como vosotros estoy seguro de que no habrá puerto que se nos resista, por más que a veces haya que lidiar con temporales, marejadas y algún que otro Posidón dispuesto a amargarnos la travesía.
Pues aquí me tenéis, joven e inexperto, pero con ganas de aprender . Un saludo, sodales.

9 comentarios:

sergi dijo...

Estupendo artículo de presentación. Salutem plurimam!

sgiralt dijo...

Bienvenido al club de la blogosfera clásica y gracias por tus palabras.

Anónimo dijo...

Espero que sigas mucho tiempo en este camino: los comienzos son más que prometedores.

Un saludo.

Ana Ovando dijo...

Me alegro de que entres con fuerza en el club de los audentes.

Me reconozco en tus palabras: pasar de soñar en solitario a disfrutar de unos compañeros virtuales que te apoyan mucho más que algunos con los que te cruzas en la sala de profesores. Somos privilegiados, no lo dudes.

Muchos ánimos en este viaje, que tus alas de sirena te eleven por encima de lestrigones y cíclopes, que te ayuden a otear el horizonte y disfrutar de todas las experiencias que te esperan.

Luis Inclán García-Robés dijo...

Me parece un gran comienzo para un blog. Y me he reconocido yo también en tus palabras: ser un privilegiado por hacer lo que te gusta.
¡Bienvenido al planeta de los blogs clásicos! Has tenido un muy buen estreno.
Saludos y hasta pronto.
Luis.

Susana Losada dijo...

Ola Daniel, coincido plenamente contigo. Eu tamén penso que somos uns privilixiados por poder traballar no que nos gusta. Faime gracia a túa frase "e por riba me pagan", porque é algo que digo eu sempre aos meus alumnos. Tamén penso que este curso de Chiron nos está marcando a todos. Na casa pensan que me estou facendo "adicta" a algo e no meu curre xa pillei a máis de un compañeiro (ou amigo, que eu teño esta sorte de ter amigos no curre) buscando en internet "un curso como ese que estás facendo ti". Hai varios que teñen envexa de Chiron y se están plantexando facer una web colaborativa nas súas materias. En fin,que sorte que teñamos esta oportunidade.Bicos

Carmen Fernández dijo...

Seguro que será un buen año. Con ese espíritu no cabe duda.
Te está quedando un blog estupendo. Ánimo con él.

M Carmen dijo...

Hola Dani! Me ha gustado mucho esta entrada tuya. Personalmente, me da mucho ánimo para seguir yo misma con este curso y con esta tortura lenta que son las oposiciones. Además me alegra comprobar que al final sí que estás contento en Curtis/Siberia. Muchos empezábamos a dudarlo.
Bks

lochy dijo...

salut mon frère!!je vois que tu as réussi à trouver ta place,Ça me fais beaucoup de plaisir!!!Un jour je voudrais être aussi bien que toi mais j´ai peur parce que c´est un chemin trés dur, par contre si tu as réussi pourquoi pas moi???jeje
à la prochaine, un bisou!!!